Μαθήματα Σχεδίου και Χρώματος.
Ακόμα και με μια σύντομη κι εντελώς τυχαία αναδρομή στην Ιστορία, εύκολα θα διακρίνουμε κι από τα πρώτα κιόλας δείγματα, πως η ενασχόληση του ανθρώπου με τις τέχνες είναι άμεσα συνυφασμένη με την εξελικτική του πορεία ως οντότητα και την επίγνωση της θέσης του στον κόσμο. Χιλιετίες πριν για παράδειγμα, ο Ρωμαίος ποιητής Οβίδιος μας λέει πως “τίποτα δεν εξημερώνει περισσότερο τα ήθη και δεν απομακρύνει από αυτά την αγριότητα, όσο η σταθερή αφοσίωση στη σπουδή των καλών τεχνών” . Αργότερα, ο Όσκαρ Ουάιλντ παρουσιάζει την τέχνη ως την “προσπάθεια να υποδείξει κανείς στη ζωή τον σωστό δρόμο” , ενώ ο Βίνσεντ βαν Γκοχ μας προτρέπει “να ζωγραφίσουμε ακόμα κι αν ακούμε μέσα μας μια φωνή που μας λέει πως δεν μπορούμε και τότε αυτή η φωνή θα σωπάσει”. Στα μέσα του 19ου αιώνα, ο Ραλφ Γουάλντο Έμερσον μας ενθαρρύνει ακόμα περισσότερο, λέγοντάς μας πως “ακόμα κι ο μεγαλύτερος καλλιτέχνης υπήρξε κάποτε αρχάριος” και ο ελληνικής καταγωγής Κίμων Νικολαΐδης, από τις πρώτες κιόλας δεκαετίες του ...